Van Analoog naar Digitaal
Het zaadje voor de liefde voor techniek & wetenschap moet al heel jong geplant zijn bij mij. Als klein kind greep ik al de technische/wetenschappelijke boeken uit de kast van mijn vader en moeder. Mijn vader had veel boeken over astronomie, mijn moeder (verpleegkundige) daarentegen vele wetenschappelijke medische boeken. Het stilde mijn honger naar het begrijpen van alles om mij heen. Dichtbij (mijn lichaam) en ver weg (het heelal).
Ik moet een jaar of 7 geweest zijn. Neuzend in de boeken. Nog voor dat iemand seksuele voorlichting kreeg had ik al gelezen hoe het biologisch werkte. Op die leeftijd uiteraard nog totaal geen notie van wat seks daadwerkelijk inhield. Maar goed, deze blogreeks gaat niet over seks. Het gaat weliswaar over liefde, maar liefde voor de wetenschap/techniek.
Ik logeerde in mijn jeugd vaker bij mijn peettante (Tante Mia) in Maastricht. Mijn oom Jan (oud mijnwerker) was ook klokkenmaker. Op zijn zoldertje in Maastricht had hij een indrukwekkende werkplaats. In die werkplaats zorgde mijn oom niet alleen dat de klokken weer iets sneller gingen lopen, ook mijn hart ging iets sneller kloppen. De minuscule tandwielen die hij verving, de asjes die hij repareerde met een loepje voor zijn oog waren indrukwekkend. Analoge tandwielen, op de juiste manier gerangschikt berekenden de tijd. De eerste computers werkten op een analoge manier met behulp van tandwielen. Een klok is in principe een computertje die het voortschrijden van de tijd registreert.
Ik mocht ook altijd met de Fischertechnik spelen. Wie kent het nog? Die grijze blokjes met rode pinnetje. Tandwielen, Assen, riemen etc… Ik bouwde van alles met die blokjes. Van graafmachine tot bulldozer. Deze blokjes (als ook de Lego techniek blokjes thuis) zorgden er voor dat ik ook de techniek steeds beter begreep.
Digitaal
En toen ging ik naar de MAVO molenberg. Ik was 12 jaar en een van de eerste lessen op die school die mij echt greep was de informatica les. De computer revolutie kwam net op gang. Het is 1983, het 8 bit tijdperk. Informatica lessen waren ook net nieuw. Onze docent gaf les met één computer voor in de klas in zo’n kast waar een TV scherm stond, die het meest voor video banden gebruikt werd.
Een computer, waar de hele klas naar mocht kijken! Computer lokalen gevuld met computer bestonden nog niet.
Op de MAVO was het een BBC computer. Een 8 bit computer van Acorn.
Als een standbeeld moet ik hebben gezeten op mijn stoel. Gefascineerd door handelingen die de docent voor deed op deze computer. Het stelde vergeleken met het heden niet veel voor. Maar voor die tijd was het een vooruitstrevende computertje.
Na een paar lessen was de liefde voor de computer zo stevig in mijn hart genesteld dat ik op de vraag wie wat met de open dag zou willen doen steevast riep: “Ik wil wel de BBC computer demonstreren!!!”
Nog nooit had ik een toets aangeraakt van een computer, maar op de open dag van de MAVO in 1983 ging ik met een Basic boek van de BBC naast mij aan de slag. Als ik na een uurtje of twee de tekst “MAVO MOLENBERG” scrollend van links naar rechts over het beeldscherm laat lopen kijkt de docent mij verbaasd aan! “Hoe heb je dat gedaan? Kan dat ding dat?”
POEF!!! Verliefd!!!
Ik wist het ik word later computer expert. Ik wilde er alles, maar dan ook écht ALLES van weten.
Volgende keer –> De Commodore 64