Dag 2 – Holländerstädchen Friedrichstadt
Vandaag is het de 23e juli. We zijn gisteren gearriveerd in Lunden en hebben heerlijk geslapen. Zoals gewoonlijk ben ik al vroeg wakker. Op de klok staat 6:00 in de ochtend. Ik maak koffie en bewerk de foto’s van gisteren. Het verhaaltje van de heenreis tik ik pas later vandaag.
Eerst naar de supermarkt in het kleine gehucht dat de naam Lunden draagt. Een kleine winkel van Rewe, we kopen broodjes, brood en wat jam en chocoladepasta, een zakje chips, een fles cola en icetea. Genoeg om deze dag door te komen. Morgen vertrekken we eindelijk naar Denemarken, maar vandaag bezoeken we eerst nog het Hollands stadje in Noord Duitsland -> Friedrichstadt.
Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden een kleine 10 minuten naar Friedrichstadt. We parkeren onze auto Am Deich, waar helaas de laadpaal niet met mijn pasje werkt. Er staat een QR code op, als ik die scan zie ik dat je 50 cent startgeld moet betalen en voor een Kwh een kleine 70 cent. Met mijn kleine accu die maar 4 Kwh kan laden is dat niet voordeliger. Dat kost drie euro en 20 cent. En daar kan ik dan een 20km mee rijden, 16 cent per km dus . De benzine prijs hier is 1,75 en ik rij hier 1 op 15, dat is 12 cent per km. Dat laden laad ik dus maar achterwege. Thuis met laadtarief van 33,6 cent per Kwh is dat 7 cent per km. Met zo’n hoog starttarief en laadtarief is elektrisch rijden niet voordeliger.
We betalen een kaartje, parkeren is hier dan wel weer heel goedkoop, voor de hele dag betalen we niet meer dan 5 euro.
We lopen via de Prinzenstraße naar het centrale plein van het stadje dat heel origineel am Markt heet.
Het Nordfriese Friedrichstadt (nl. Frederikstad) werd in 1621 gesticht door hertog Frederik III van Sleeswijk-Holstein-Gottorp. Je vindt er ook nu nog grachten, bootjes en Hollandse trapgevels. Een beetje als Hoorn, Leiden of Amsterdam in het klein. Of beter; in het héél klein. Frederik zelf had bij het stichten van het stadje Amsterdam als model in gedachten. Hij wilde namelijk een handelsstad stichten en had daarvoor de Hollanders nodig. Dus dacht hij, als ik hier nou zorg voor vrijheid van godsdienst, dan komen die in Nederland vervolgde remonstranten, tevens gewiekste handelslui, wel deze kant op. Helemaal als ze hier het gevoel hebben gewoon aan een Hollandsche gracht te zitten. En zo ontstond dus uit het niets een typisch hollands stadje in Noord Duitsland.
Al snel willen de jongens met een bootje over de grachten. Er liggen misschien welgeteld hier een gracht of 10 en dan heb je het gehad. Een lange boottocht zal het niet worden. De discussie gaat vooral over welke boottocht. Storm neigt het meeste naar een kano, silas vraagt zich daarbij af of Storm dan wel gaat roeien of dat dat op ons aankomt. Cindy ziet ons liever op een grotere rondvaart boot zitten.
We besluiten dan toch maar zelf een bootje te huren en de jongens het werk te laten doen. Als we uiteindelijk bij vila Kunterbunt, een bootverhuur, aankomen lopen we een rommelige tuin in met allemaal boten opgestapeld en andere prullaria. Er hangt een bordje met een bel. We bellen en een halve minuut later komt er een wat norse, onvriendelijke man aangelopen. Hij straalt uit wat hij denkt ze lijkt het; “Verdammt, schon wieder Kunden?” Hij vraagt ons welke boot we willen. Als ik naar de keuzemogelijkheden vraag stammelt hij kano, waterfiets en motorboot. Cindy is meteen voor de motorboot. Het lijkt haar wat meer garantie om weer terug te komen dan zelf te moeten roeien en of fietsen. Ook mij lijkt dit een fijnere en zekere keuze.
Na wat uitleg over de motor (een nog echt ronkende buitenboordmotor op benzine) en dat we echt maar weinig gas mogen geven en vooral langzaam door de grachten moeten gaan ivm golven enzo zitten we in de boot en varen van het steigertje weg.
We varen een klein aantal minuten en het mooie weer maakt plots plaats voor wat bewolking met lichte regen. Ik denk nog; “Die paar druppels deren ons niet!” en stuur vrolijk verder alsof er niets aan de hand is. Maar na een 5 minuten valt ons boottochtje toch écht in het water. Niet figuurlijk maar letterlijk! Het water valt met bakken uit de lucht en in een minuutje zijn we door en door nat. Staat er een laagje water IN de boot. Ik stuur met volle snelheid naar een brugje om te schuilen, de golven en langzaam varen kan mij even gestolen worden. Mensen langs de kant die onder een parasol van een drankje genieten zwaaien en lachen naar ons. Het blijft hard regenen en stopt niet. We hebben een kwart van de route afgelegd en besluiten om te keren en terug te varen, en weer aan te meren, wat dankzij Storm rap gaat als hij het touw op de steiger snel pakt en aankoppelt. We komen er drijfnat uit, tot op de onderbroek nat zoals het Cindy het noemt.
Tijdens het varen heeft Silas wat foto’s gemaakt met mijn camera omdat ik moest varen. Ik had hen ook nog willen laten varen maar die kans is letterlijk in de regen gevallen. We besluiten terug te gaan naar Lunden om droge kleren te pakken, het is maar 10 minuten met de auto en de parkeerkaart is straks ook nog geldig. Zo gezegd zo gedaan. Ik leg de broeken en de schoenen op het platte dak in de volle zon en de shirts, onderbroeken en sokken hangen we aan het droogrekje.
Als we allemaal weer aangekleed en opgedroogd zijn rijden we weer terug.
Twee frietjes op het vuistje delen we met zijn vieren als we weer terug zijn in het centrum van Friedrichstadt. “Dat hebben we wel verdiend!!!” Zegt Cindy als we naar de Holländische Spezialitäten toe lopen. Een aparte naam voor een friture. Op een bankje eten we de nog hete frieten met mayonaise op.
We wandelen langs de remonstranten kerk, een zeer klein kerkje dat mij doet denken aan het kerkje in de oude tv serie Little House on the Prairie. Een klein kerkje voor een heel kleine gemeenschap. We besluiten naar de Modelbahn-Zauber te gaan. Een mooie modelbaan met heel veel kleine details waar het licht afwisselend dag en nacht wordt. Zo zie je alles goed over dag en in de nachtmodus zie je alle lampjes mooie schijnen. Er zitten knoppen langs de railing waar je op kan drukken en dan gebeurden er allemaal dingetjes. Dan gaat bijvoorbeeld iemand op een wc de deur open en dichtdoen, word er hout gekapt, breekt er een brand uit in de stad en begint de brandweer te blussen. De poppetjes zijn miniscuul. Een 5mm groot schat ik. Maar zelfs daar bewegen armpjes van. De bouwer heeft zeer kleine draadje gemaakt aan de armpjes en die verdwijnen onder de grond waar vast een klein motortje de armen in beweging zet.
Storm valt op een bepaald moment een klein detail op hoog in de bergen in het bos. Een copulerend paartje. Hilarisch hoe in zo’n enorm grote wereld zo’n klein detail gemaakt is. We kijken onze ogen hier uit. Er gebeurt werkelijk vanalles.
Uiteindelijk is het kwart voor vijf en hebben we honger. We wilden fish en chips gaan eten, maar die tent blijkt om 16:00 als gesloten. Op de markt ligt een italiaan die redelijk goedkoop pasta en pizza heeft. Ze zijn het terras buiten aan het klaar maken en als ik vraag of we al mogen gaan zitten krijg ik door dat Kundenfruendlichkeit hier niet erg hoog in het vaandel staat. We zijn moe gelopen en willen al graag gaan zitten maar dat mag dus nog niet. Nog 10 minuten wachten buiten het terras. Ze gaan per slot van rekening pas om 17:00 open. Ik snap die dingen niet. We wachten dus een stukje verderop op een bankje tot het precies 17:00 is en gaan dan op het terras zitten. Het stroomt ook meteen vol. De pasta is lekker en ik drink een heerlijke Erdinger Weißbier!
Na eten rijden we terug naar Lunden, Friedrichsstadt is niet zo toeristisch als je zou verwachten. 18:00 en het plaatsje is uitgestorven. Valkenburg is drukker. In Lunden tik en post ik het verhaaltje van de heenreis. Cindy en Storm kijken B&B vol liefde en Silas ligt te tiktokken op het bed. Mij vallen de ogen dicht… was me en ga slapen. Morgen komen we aan in Denemarken!