Dag 10 – Himmelbjerget en Graceland
Vandaag een wat rustigere dag. Het idee is een rondrit in midden Jutland. De planning was een flinke rit, maar we hadden uitgeslapen en pas laat vertrokken. Eerste bestemming vandaag was de Himmelbjerget. Een berg met uitzicht over het Julsø meer en het gebied rond Silkeborg. Niet echt een berg maar een heuvel en dat niet eens naar limburgse maatstaven. Hij is slechts 147 meter hoog. Het gebied hier heet Søhøjlandet, geen idee hoe je dat uitspreekt. Het is niet het hoogste punt van Denemarken. Tot 1847 dacht men dat wel.
Het is een van de bekendste toeristische treikpleisters hier en dat had ik niet verwacht toen ik de plek uitzocht om te bezoeken. Het is er ook best druk. Jaarlijks bezoeken zo’n 300.000 bezoekers dit punt. Het is een berg die vroeger veel landschapsschilders en schrijvers aantrok om hun werken te maken. Het is te danken aan Steen Steensen Blicher met zijn gedichten van deze plek. Er staan diverse monumenten op deze berg. Zo ook een voor Blicher maar ook voor de introductie van het vrouwenkiesrecht in 1915.
Op de hoge wip komen we erachter dat de jongens samen ongeveer even veel wegen als de 110 Kilo van Papa. Oké dan!
We eten een ijsje, het is mooi warm weer en vervolgen onze tocht door midden Jutland. Bestemming twee is Memphis Mansion (oftewel een kopie van Graceland) waar een Elvis museum is en een kleine expositie over Johnny Cash. Het is niet groot maar ik ben wel aangenaam verrast. Ik dacht nooit van mijn leven bij Graceland te komen en nu ben ik er toch een beetje. In mijn vroege jeugd (einde lagere school periode) luisterde ik veel naar Elvis. Een echte fan met button’s en speldjes op mijn spijkerjasje. Ik playbackte hem zelfs een keer tijdens een bonte avond van ik meen toentertijd klas 5 of 6.
We gaan in de diner, zoals dat zo mooi heet op zijn amerikaans, wat drinken. En willen er iets kleins bij eten. Dat wordt wat groter en ons middageten. Silas en ik bestellen een Jailhouse Rock Salad, Cindy en Storm kiezen voor de Cheese Nacho’s en een bak frieten. Het is meer dan genoeg.
Het is al vier uur geweest en de de rest van de geplande route zou nog eens 2 uur in totaal rijden zijn en uiteraard de tijd op de plekken waar we wilden uitstappen. We korten de rit derhalve in en rijden terug via Viborg. Daar schijnt een prachtige kathedraal te staan. De sluit echter al om 17:00. We arriveren om 17:05 en ik ren nog naar de deur waar nog mensen naar binnen lopen. De beheerder zegt; “We are closing” en als ik vraag of ik even snel een minuut mag kijken stemt hij in en zegt; “Okay, only a few minutes”. Meer hebben we ook niet echt nodig om een indruk te krijgen van de mooie schilderingen op de muren en plafond. Storm vind ze vooral slordig. Het is de stijl van schilderen.
We dwalen nog wat door Viborg, door een mooie tuin, spelen een spelletje met touwtjes en balletjes er aan die je over een balkje moet gooien. Eenvoudig maar erg vermakelijk.
Op de weg terug naar het appartementje stoppen ik nog even langs de weg bij een veld vol met blauwe bloemen. Het blijken korenbloemen te zijn. Ik heb vaker korenbloemen in de berm zien staan maar nog nooit in het veld zo massaal zoals het eigenlijk hoort. Zo moet een 100 jaar geleden elke korenveld uitgezien hebben. Vol met bloemen er tussen.
Eenmaal in het appartement aangekomen kijken de kinderen nog een Lego movie van Batman om in de sfeer te komen voor morgen.