Dag 7 – Chioggia en de Melkweg

Posted On 29 juli 2022

We zijn al 5 dagen in Italië en hebben gisteren onze rustdag gehad. Tijd om dus weer op pad te gaan. Vandaag gaan we weer richting noorden. In de zuidelijkste punt van de Laguna van Venetië ligt Chioggia. Een oud visserstadje dat heel veel lijkt op Venetië maar dan zonder de gondola‘s en met heel wat minder kanalen. Daar denken we wel een middag om te krijgen en stappen na het ontbijt in de auto. 

NAVI GONE

Rond 11 uur vertrekken we en de rit zou een uur moeten duren.

Maar daar denkt mijn Garmin Navigon anders over. Hij rekent een half uur tor drie kwartier meer dan google maps.

Hoe kan dat nou? Bij nadere inspectie zie ik dat de Garmin een hoofdroute ziet als een afgezette weg ivm werkzaamheden. Maar daar heeft hij ons twee dagen eerder gewoon over heen gebracht naar Venetië en Google ziet er helemaal geen wegblokkade. Ik negeer de vriendelijk doch ondertussen irritante stem wel 20 keer als we op die niet geblokkeerde weg rijden. En volg gewoon wat google maps laat zien. Die weg is een lange weg en heeft veel zijwegen. Bij elke zijweg wil Navigon mij van deze route af laten slaan. Ik houd voet bij stuk. Het is maar goed dat ze die software niet met emotie hebben geprogrammeerd. Het navigatiesysteem zou bij de 4e weigering al geïrriteerd hebben gereageerd met; „Ga *&#$*@$domme nu eindelijk eens naar rechts man! Waar heb je me voor?“

Ik heb een tip voor navigatie programmeurs van Garmin -> If $road IS blocked AND $user IS driving on $road THEN $road IS NOT blocked. 

Maar goed… uiteindelijk komt er een einde aan die weg en snapt ook Navigon weer de juiste route en leid ons naar de parkeergarage op het eilandje -> Unione. Het ligt precies tussen Sottomarina en Chioggia in en is op loopafstand van het oude centrum. 

Je merkt hier wel een verschil met Venetië, waar je in Venetië geen auto‘s of scooters tegen komt in de binnenstad vliegen de auto‘s, scooters en fietsers je hier om de oren. Zebrapadden zijn er om te negeren. Assertief als ik ben steek ik toch altijd over. Een fietster moet een uitwijkende manouvre maken waar Annemiek van Vleuten jaloers op zou zijn geweest. Een ander zie ik verbaasd kijken en denken „wat krijgen we nou? Een toerist die zijn voorrang op eist?“ 

Desondanks bereiken we heelhuids het oude centrum. Chioggia heeft drie grote kanalen waarvan de Canale San Demonico vol ligt met grote vissersboten. Het middelste kanaal het Canale Vena, is het mooiste kanaal en eindigt bij de Ponte Vigo. Wat opvalt in Chioggia zijn de steegjes tussen de kanalen. Steegjes met vele gekleurde huisjes en overal hangt was op de zo kenmerkende draadjes voor de ramen. En de vele arcade‘s langs de huizen en kanalen.

KERKJES

We lopen richting de Ponte Vigo langs het Canale Vena. En gaan een aantal kerkjes in, later op de dag moeten we in eentje wat kaarsjes laten branden, ongelovig als we zijn is dat toch iets wat we altijd doen. De dag begon koeltjes (hier is 29 graden koel) maar is ondertussen toch weer behoorlijk warm geworden. Had ik al gezegd dat…? De arcade‘s geven wat verkoeling, je loopt in de schaduw en er waait een windje doorheen. Langs het Canale Vena gaan we bij een bar even op het terras zitten om wat te drinken.

PONTE VIGO

Uiteindelijk bereiken we de Ponte Vigo. De mooiste brug van Chioggia. 

MARKT

Na de brug lopen we naar het zuiden via de Corso del Popolo waar op dat moment de markt afgelopen is en iedereen zijn marktkraam aan het opruimen is. Ons vallen de handige busjes en vrachtwagens op waar op het dak de grote overkappingen invouwen. Ingenieus systeem, je zet je vrachtwagentje cq bus neer, klapt je overkapping uit en je marktkraam is klaar. Silas ziet leren armbandjes maar twijfelt nog. Storm ziet leuke hoedjes maar is een echte toerist. Kijken, kijken en aanraken maar niet kopen. De vismarkt langs de Canale Vena is ook al afgelopen. En wat rest zijn lege kraampjes en een een meeuw die de laatste restjes op de grond zoekt.

GEBAKKEN VIS

Ondertussen zijn we het rondlopen weer beu en hebben ook wat honger gekregen. Tijd voor een kleine lunch. Rond dit tijdstip is echter niet veel te vinden. Langs de Canale San Domenico vinden we een uitnodigend restaurant #NOT

Het terrasje is leeg en de deur is dicht.

Dan loopt er een vrouw met kind naar binnen. Ah! Toch open denk ik en loop er achteraan. Binnen treffen we een zeer goed gekoelde ruimte aan. Met netjes gedekte tafels. En alleen italianen binnen die slechts twee tafels bezetten. Een tafeltje zit de eigenaar aan (blijkt later) en aan een ander tafeltje familie of vrienden. 

Wij gaan ook aan een tafeltje zitten en Cindy kijkt mij aan met een blik „wat is dit nu weer? Kunnen we hier wel eten? Lijkt heel sjiek!“ 

Klopt de tafeltjes zijn netjes gedekt. Maar het lijkt mij nou echt een restaurant waar de inwoners zelf eten en waar geen toerist komt. Ik ben juist benieuwd naar wat we hier kunnen eten. Ik vermoed alleen vis!

Dan komt een jonge knul naar onze tafel. Spreekt alleen Italiaans maar we maken duidelijk wat we willen drinken. De eigenaar (Nico) wordt er bij gehaald. 

Hij vraagt of we Italiaans spreken. „No!“ is uiteraard het antwoord. Dan horen we een „Oei, Oei, Oei“ uit zijn mond. Cindy krijgt het al helemaal Spaans benauwd en dat in Italië! Dan vraag ik de menu kaart en Nico antwoord met „No Carte!“ gevolgd met een tweede reeks „Oei, Oei, Oei“

Het blijkt dat hij een beetje aan het plagen is. Hij vraagt of we pasta met mosselen willen. Nou… dat wil Cindy zeer zeker niet en dat maak ik hem dan duidelijk. Dan vraagt hij of we gebakken vis willen. Ja dat klinkt al beter. Hij stelt voor twee porties gebakken vis en twee porties frietjes te maken voor onze lunch. Dat klinkt mij goed in de oren en Cindy krijgt een blik in de ogen waar Spaans benauwd bij verbleekt. Cindy houd hier totaal niet van, niet weten wat op je bord gaat komen. Ik vind dit juist de leukste manier van lokaal eten ontdekken. Zo heb ik eens in Frankrijk de lekkerste Pate en Slakken gegeten.

Even later komt de jonge kok met het bord gebakken vis aan. We zien inktvis ringen, iets wat op haring lijkt, garnalen en nog wat met sliertjes. We proeven alles. Silas proeft ook alles maar storm houd het bij de inktvisringen en garnalen. Die kent ie namelijk al. Het smaakt lekker. Maar we vragen ons af wat die dingetjes met sliertjes zijn. Zijn dat jonge inktvisjes? Als de kok de tafel komt afruimen probeer ik het hem te vragen. „Bambino Calamaris?“ 

Na veel handgebaren en gebrekkig engels rent hij naar de keuken en haalt eentje ongebakken. Het is het hoofd van de inktvis.

Nu breekt mijn klomp. Wij (Cindy en ik) dus al die jaren denken dat inktvis ringen ringen zijn gesneden van de tentakels. Blijkt dat helemaal niet waar te zijn. Je eet pijlstaart inktvisjes en de ringen zijn gesneden van het lichaam en die kleine dingen met sliertjes zijn de hoofdjes met de korte kleine tentakels.

Desalniettemin het smaakte goed.

SAN DOMENICO

We vervolgen onze tocht door Chioggia en lopen richting het eilandje Isola San Domenico. De kerk die er staat heeft een Christus beeld waarvan het hoofd door vissers is gevonden in het water dichtbij. De mensen en vissers komen blijkbaar hier dagelijks respect tonen en bidden. Echter als wij arriveren is het kerkje nog gesloten. Het is half drie en pas om drie uur gaat hij open. Wat doen we dan nu?

We besluiten de tijd te doden door nog even wat rond te lopen. Storm begint te klagen dat hij het maar saai vind. Het gebrek aan speelgoedwinkels en funkopop winkels begint hem op te breken. Kerkjes… bruggetjes… terasjes. Allemaal saai.

TOUR PANARAMICO

We moeten iets anders gaan doen. Even een boottochtje dan maar? Vlakbij de Ponte Vigo ligt een rondvaartbootje. Dan gaan we maar een boottochtje doen van een uur. Sightseeing vanaf het water. Het bootje vaart door het Canale San Domenico en door een deel van de Lagune. De gids vertelt in het Italiaans en Engels, dus je krijgt tenminste mee wat we aan het bekijken zijn. Groot voordeel we zitten in de schaduw en het waait heerlijk op de boot. 

SAN DOMINCO POGING 2

Het boottochtje heeft ons afgekoeld en vooral vermaakt. Het kerkje waar we eerder waren is nu wel open. De kerk an sich is nogal saai. Maar helemaal achterin hangt dan die „beroemde“ Crucifix. Het hoofd past niet zo goed bij de rest van het lichaam. Je kunt zien dat het hoofd los gevonden is. Herkomst van het hoofd is nog steeds niet duidelijk. Op het moment dat we denken dat we het wel al gezien hebben komt een gids naar ons toe en neemt ons mee naar achteren. Hier aan de achterkant kun je onder het beeld gaan staan en kijk je recht naar boven. Als je links gaat staan en naar boven kijkt dan lijkt het gezicht anders dan dat je aan de rechter kant naar boven kijkt. Het zal een beetje vertekend beeld zijn, maar inderdaad rechts lijkt het gezicht dramatischer.

PIZZA

We wandelen terug over de Corso del Popolo waar Silas dan toch twee leren armbandjes koopt en waar we zoeken naar de kerk om de kaarsjes aan te steken. Ik maak nog even foto‘s van een van de oudste torenklokken van de wereld als duidelijk wordt dat we toch wel moe zijn van het lopen. We lopen hier nu al vijf uur rond (oké, een uur gezeten op de boot). In het oude centrum zijn alle restaurants pas om 19:00 uur open. We lopen dus helemaal via Isola Dell’Unione naar het oostelijke deel aan de kust, Sottomarina. Daar is een pizzeria open. Het is meer een fastfood pizzeria. Goedkoop meer niet snel. De pizza wordt er in een keer als grote vierkant gebakken. En de verschillende stukken pizza worden er dan uitgeknipt. Je betaalt blijkbaar per gewicht. Het eten van vierkante stukjes pizza zonder korst maar met gesmolten kaas erover blijkt nog een hele uitdaging. We gaan op pad naar huis, de camping.

BOEM

Nadat ik commando’s van Navigon weer vele malen genegeerd heb met betrekking tot een geblokkeerde route die niet geblokkeerd is, arriveren we na een uurtje weer bij onze caravan. Als Silas binnen het licht aan maakt ploft een lamp en is de helft van de caravan zijn stroom kwijt. Ik kan nergens de de meterkast vinden en loop naar het service punt bij de ingang. Laat daar nu precies een service monteur staan te wachten. Ik laat de kapotte lamp zien en maak met mijn handen een ontploffingsgebaar. Hij begrijpt meteen wat aan de hand is en loopt naar zijn golfkarretje. Hij zal naar onze caravan komen en ontmoet ons daar zegt hij. Storm en Silas waren het liefste meegereden geloof ik. Als we bij de caravan aankomen is de monteur al weer klaar. Dat was snel!

QUEEN en MJ

Deze avond is er een show op het park. Ze gaan nummers van Queen en MJ zingen. Dat wil Storm als jonge Queen fan natuurlijk niet missen. Om half tien lopen we er naar toe en begint de show. 

…

AU! Aan mijn oren. AU! AU! AU!

Of het het gebrek aan monitors voor de zangeres is of dat de stem gewoon niet goed of de hele geluidsinstallatie is hou ik even in het midden maar Bohemian Rhapsody is niet om aan te horen. Zing nooit live versterkt als je geen monitor voor je of in je oren hebt. AU! AU! AU! Naast de kwaliteit van de zang merkt Storm ook nog op dat ze de teksten niet goed zingen. Gelukkig duurt het niet langer dan 40 minuten. Na een drankje bij de bare foot bar gaan we maar snel weer terug. 

MELKWEG

Gisteren wilde ik het al doen. De maan was er niet maar op de camping gingen ze tussen 0:00 en 3:00 met gif spuiten. Niet een moment waar ik op de camping wil rondlopen. Dus vandaag dan maar naar het strand hier lopen, relatief weinig lichtvervuiling hier. Venetië is meer dan anderhalf uur rijden en hetzelfde geld voor Ravenna. Hier moet je de melkweg dan wel met het blote oog kunnen zien. En ja dat lukt, niet heel goed hoor maar een lichte band is makkelijk te herkennen. Eenmaal aan het strand begin ik te fotograferen en Silas raakt in exctase bij het zien van een valende ster. Gezien de positie zijn het de Aquariden. Morgennacht om 3:00 moet de piek zijn en Silas wil dan ook op het strand gaan liggen.

Op een gegeven moment schreeuwt Silas het uit –> DAAR, DAAR! En wijst weer richting oosten. We zien allemaal een grote vuurbaal die relatief traag door de atmosfeer beweegt. Zo‘n grote en trage vallende ster heb ik ook nog nooit gezien. Wow! Silas heeft het te pakken. Hij vind dit fascinerend. Ik vang enkele meteoren in de foto’s van de melkweg. Morgennacht gaan we weer.  

Comments