Dag 13 – Flamingo’s, Comacchio en de Frecce Tricolore
Op het moment dat ik hier zit te schrijven is het al de 15e dag van onze vakantie. Ik zit hier weer vroeg (zes uur) op een koel balkon. Ik moest zelfs voor het eerst in twee weken een t-shirtje aan doen tijdens het schrijven buiten aan de tafel. Het is slechts 19 graden in de ochtend in Beieren. Gisteren met een grote file in Italië in totaal meer dan 7 uur gereden.
COMACCHIO
Maar even twee dagen terug. Terug naar Dag 13. Het is woensdag 3 augustus en vandaag staat Comacchio op de planning. Een klein dorpje met net als Venetië en Chioggia kanaaltjes. Het heeft meer kleine kanaaltjes dan Chioggia maar is uiteraard veel kleiner. In deze kanaaltjes varen ook geen bootjes meer.
FLAMINGO’S
We vinden het nog steeds jammer dat we bij onze eerste boot excursies zo weinig vogels zagen en vooral dat we geen flamingo’s hadden gezien. We hebben ze afgelopen anderhalve week wel drie keer zien overvliegen in de avond, maar dat was het dan ook. We plannen dus een tweede boot excursie bij de Valli di Comacchio een grote lagune bij, je kan het raden, Comacchio. De tickets kochten we weer online en voor de vroege boottocht om 11:00 ‘s ochtends.
Als we bij het vertrek punt aankomen moeten we nog een kwartiertje wachten. De groep mensen is groter dan op de andere excursie.
Het bootje vertrekt en na een minuut zien we al, weliswaar op een afstandje, de eerste groep flamingo’s links. En dan meteen daarna ook rechts. En nog een groepje links naar voren. En… het gaat even zo door. Flamingo’s zat hier. En dan komt er een groepje relatief (met mijn 600mm lens) dichtbij langs gevlogen.
Tijdens het boot tochtje wemelt het van de muggen. Echt heel veel. Zo goed als we voorbereid waren hadden we uiteraard deet mee op vakantie genomen. Maar die ligt uiteraard nog in de stacaravan! Gelukkig blijken deze niet zo stekerig. Het zijn er wel heel, heel veel!
Op de helft van het tochtje meer de boot aan bij twee vissershuisjes op een klein stukje grond midden op het water. De hele groep stapt hier uit en de gids vertelt hier van alles over het leven van de vissers vroeger. Terwijl de boot vertrekt en aanmeert bij een ander huisje vervolgen wij onze weg te voet over bruggetjes naar dat zelfde andere huisje. De muren van dat huis zijn helemaal bedekt met zwarte stipjes… allemaal muggen. Ik zie hier ook de tweede wespspin iets kleiner dan de eerste die we zagen bij de brug waar we vertrokken met de boot. Die was heel groot, een lichaam van dik 1,5 cm.
We stappen weer op de boot en varen nu een kanaal af waar ook flamingo’s aan de kant staan. We varen nu zo dichtbij dat de groepjes flamingo’s weg vliegen. Ze zijn heel wat schuwer dan meeuwen en andere vogels die hier voorkomen.
Eenmaal uit de boot rijden we naar Comacchio. We parkeren de auto en lopen richting het centrum. Het eerste wat we zien is de Ponte dei Trepponti. De mooiste brug met 5 opgangen en twee torentjes. We zoeken een terras waar we even kunnen zitten en wat eten. Trattoria de Melixa is het restaurant waar we neerstrijken. Storm bestel friet, Cindy bestelt tonijn en Silas en ik nemen de Spaghetti met Rode saus en gehakt. Het is de lekkerste spaghetti die ik ooit heb gehad. Echt waar! Nog lekkerder dan de spaghetti die mijn vader altijd maakte (en ik nog steeds). Het is jammer dat hij op was voordat ik er een foto van kon maken.
Na het verwennen van ons innerlijk lopen we door straatjes en gaan wat kerkjes in. Allemaal niet heel bijzonder hier en verder dan leuke restaurantjes is er hier verder niet veel te beleven. Het is er ook niet zo druk als in Venetië of Chioggia. Het is klein. Geen winkelstraatjes, wel een paar musea. De moeite waard als je even moet stoppen en op een gezellige plek wat wil eten of drinken. We vertrekken hier op tijd. Want om half vijf begint de vliegshow hier aan de kust.
BEGRAAFPLAATS
Onderweg zie ik een ommuurde begraafplaats. Iets wat je normaal alleen in een maffia film ziet. Kisten allemaal bovengronds in muren 6 hoog gestapeld en in familie mausoleums. We stoppen even en lopen er een rondje. Een deel van de muur is ingestort en Storm zegt dat dat wel lullig is als je daar begraven lag.
VLIEGSHOW
Het idee was om een uurtje eerder bij de vliegshow te zijn om op een terras nog een ijsje te eten. Dat lukt niet helemaal. Mede omdat er niet veel terrassen zijn en omdat de meeste al bezet zijn. Het zijn de typische strandtentjes met ligstoelen er voor. We vinden echter strandtentje dat gesloten is!? En er staan wat tafels en stoelen leeg in het zand. We gaan er op zitten, vreemd dat er nog niemand zit. Cindy vraagt zich af of het wel mag. Als het niet zo is dan horen we dat wel! Niemand die klaagt en ondertussen komen er meer mensen zitten en nemen de stoelen zelfs van het overdekte terras mee het strand op.
Wij zitten klaar als om half vijf het eerste nummer begint; parachutisten springen boven het strand naar beneden. Muziek? Het Italiaanse volkslied uiteraard. Een para heeft een hele grote Italiaanse vlag onder zich hangen.
Het tweede “act” is de HH139 dell’Aeronautica Militare een SAR helicopter (Search And Rescue) Hij demonstreert hoe een drenkeling gered kan worden uit het water. Gevolgd door een Pitts special. Een dubbel dekkertje wat behoorlijk rare fratsen kan uithalen in de lucht.
Dan de Spectaculaire Wing Walker. Danielle (@46AviationWingWalkerDanielle op fb) staat en loopt over de vleugels van een Boeing Stearman gevlogen door Emiliano Del Buono. Je moet een flinke slag in de zender hebben als je dat gaat doen! Maar gaaf ziet het wel uit.
Daarna komt een duo. Blue Voltige, gracieus vliegen deze twee zij aan zij door de lucht. Helaas werkt van eentje de rook niet. Maar de schoonheid van het vliegen op de muziek van Once Upon a Time in the West geeft mij kippenvel!
Dan volgen nog een CAP10, die naar mijn inziens de show te hoog uitvoert. Pijn aan de nek krijgen we er van. Gevolgd door een CAP232 die de show lager uitvoert.
En dan…
FRECCE TRICOLORE
Dan is het tijd voor het echte vuurwerk (no phun intended). Het Italiaanse stunt team de Frecce Tricolore. 10 Aermacchi MB-339 straaljagertjes (trainingstoestellen) die capriolen uithalen in de lucht. Met uiteraard Rood, Wit en groene rook.
Het grote publiek staat te wachten op de komst. Ze kijken links, rechts en zien maar niks komen. Ik zeg tegen de kinderen. Die komen plots van achter aan. En jawel hoor. Daar komen ze plots met hoge snelheid van achter aangevlogen. Toch schrikt Cindy er van. En ook zij heeft meerdere kippenvel momenten. Het manoeuvre dat in Rammstein in 1988 mis ging voeren ze nog steeds niet uit. Voor wie het niet weet het was een grote ramp waarbij 3 toestellen elkaar raakten en eentje in het publiek terecht kwam, drie piloten stierven die dag en 67 toeschouwers. Ik zou die dag naar kleine Brogel gaan (waar een kleiner toestel ook neerstortte) maar de dag van te voren kregen we te horen dat diegene die zou rijden niet kon. Toen hadden we nog geprobeerd of we naar Rammstein konden gaan. Maar ook dat ging niet door, ik was er op dat moment teleurgesteld over… maar er was vast een engeltje in de buurt die er een stokje voor stak. Het zijn van die nieuws momenten in je jeugd die je nooit meer vergeet. Bij mij zijn dat Rammstein, De dood van Senna, De Bijlmer ramp etc…
Maar goed, terug naar het nu. De Frecce Tricolore geven een prachtige show. En eindigen met een grote Rood Wit Groene boog aan de hemel. VIVA ITALIA!
Dit laatste evenement maakt een einde aan onze tweede vakantie in Italië. Iets meer dan anderhalve week in de Po Delta komt ten einde. Morgen vertrekken we richting Pfronten in zuid Duitsland (Beieren) aan de oostenrijkse grens. Nu terug rijden naar de camping, even eten bij McDrek en slapen.
En als we dan de camping bijna naderen zegt de zon ook nog even op een prachtige wijze gedag! ’O sole mio! Ciao!
Morgenvroeg alles inpakken en Ciao! Bella Italia!