In Memoriam – Claudia Caris

Al weer meer dan een jaar geleden overleed mijn schoonzus aan de gevolgen van kanker. Bij het opruimen van documenten kwam ik de tekst nog tegen die ik tijdens haar crematie voorlas. Eigenlijk wil die wel met jullie allemaal delen. Toen het een jaar geleden was dat je stierf hebben we nog een herdenkingsballon opgelaten.

Claudia, ik hoop dat je waar je ook mag zijn nu gelukkig bent en ons hieronder nog kunt zien. Ons tweede kind zal jouw naam als tweede naam dragen.

Beste Claudia,

Een kleine acht jaar geleden leerde ik je kennen. Je was de grote zus van mijn Cindy.
Meteen wist ik dat je een bijzonder iemand was.
Je kinderen waren alles voor je. Zij gaven je energie en plezier.
Als ze “stout” waren geweest kwam al snel na het schelden de goedmaak knuffel.
Je kon nooit lang boos blijven. Dat was een van die speciale karaktertrekken die je sierde.
Je vechtlust en dus nooit opgeven was een andere. Tot op het einde bleef je vechten voor je leven.
Helaas vergeefs. Voor die vechtlust heb ik diep respect, dat had ik je al verteld.
Je gevoel voor humor, en je altijd ondeugende blik zijn nog twee speciale dingen die ik zal blijven herinneren.
Gelukkig heb ik zo’n ondeugende blik ooit in een foto kunnen vangen.

Met jouw kon je ook altijd dollen, je was altijd in voor een geintje. Nou, ik heb hier een laatste voor je. Gisteren zei ik tegen gonnie (die straks nog een mooi gedicht leest) het volgende: ” Kijken wie het het langste droog houd bij het lezen”. Ik hoop dat je stiekem toch straks in de lach schiet.

Je wilde nog zoveel dingen doen, zelfs toen je vrijwel niks meer kon had je het nog over een weekje centerparcs.
En stiekem wilde je ook nog trouwen met Wiel.

Vooral ben ik blij dat we het laatste jaar nog een aantal van je wensen hebben kunnen waar maken.
Toen we hoorde dat je kanker had, zei ik meteen dat als je nog wat wilde doen, je het maar hoefde te vragen.
Ik dacht aan parachute springen op Texel. Dan was ik met je mee gesprongen en had in de lucht foto’s van je gemaakt.
Helaas wou je dat niet. Nee, het lekker ding wilde wat HEEEEL anders. Jij moest perse nog eens naar de Chippendales.
Het was fantastisch je op de bune te zien genieten, wij hadden nml geregeld dat ze jou uit het publiek zouden kiezen voor een show on stage.
Je bent ook nog lekker backstage geweest. Ik had werkelijk nooit gedacht dat ik nog eens backstage bij de chippendales plezier zou hebben.

Een andere droom is mede dankzij de dream foundation werkelijkheid geworden. Het werd een dolfijne dag in harderwijk.
Waar je heel dicht bij de dolfijnen mocht. Je mocht ze zelfs aanraken en er mee spelen.
Dolfijnen hadden een speciale plek in je hart. De lach op je gezicht die dag, zal ons altijd bij blijven.
Olifanten, daar had je ook wat mee, in Keulen hebben we nog de olifanten kunnen bezoeken.

Samen hadden wij twee een kleine traditie, je kocht me elk jaar met mijn verjaardag de nieuwe snoecks.
We hoopten beiden dat je hem dit jaar ook nog voor me kopen kon. Ik wil bij deze je vader vragen deze traditie voort te zetten.
En me elk jaar met mijn verjaardag de nieuwe snoecks te kopen en erin te schrijven: van Claudia!

Claudia ik sta nu hier met tranen in mijn ogen, dit vertellen is het moeilijkste wat ik in mijn leven heb gedaan.
Maar ik ben dankbaar dat ik dit mocht en kon doen. Voor dat je stierf dacht ik dat ik er minder moeite mee zou hebben.
Maar het hakt er behoorlijk hard in, de pijn is net zo groot als ik bij mijn eigen zus zou hebben. En dat zegt veel over jouw en de band die ik met je had. Het zijn steeds de kleine dingen die het doen. Het luisteren van muziek, het zien van de witte roos van silas voor jouw, je vader die vanochtend nog belde en zei dat ie bang was voor vandaag. En paf ik schiet weer vol. Maar al deze pijn die wij nu moeten dragen is niets vergeleken met de pijn die jij door je ziekte moest dragen. Dus we zetten onze schouders eronder en dragen het.

Met je zus had je nog de volgende afspraak: Als er nog een hiernamaals was zou jij ons dat laten weten.
Nu wil het feit dat ik in de nacht van zaterdag op zondag rond 3:00 uur wakker werd. En hoorde silas babbelen in bed.
Heel duidelijk hoorde ik hem Claudia! roepen. ’s morgens vertelde ik dit aan cindy en die vroeg aan silas bij het aankleden of hij vanacht bezoek had gehad.
Heel kort en krachtig zei hij; “Ja”.
Van wie dan? Van Claudia antwoorde hij.
Je weet dat ik heel nuchter ben, maar nu heb je me toch ff met een kluitje in het riet gestuurd.

Toen je dood was heeft je vader en wiel je van het bed op de brancard getild. Wiel heeft de brancard de trap af gedragen naar de auto.
We zijn ook dagelijks komen kijken hoe rustig je er nu bij lag. Gisteren hebben we zelf de deksel op je kist gedaan.
En hebben we allemaal een schroef in je kist gedraaid. Een teken dat we echt alles voor je wilden doen. Niets was en is ons te veel.

Ik wil je bedanken voor de jaren dat ik je heb mogen kennen, en de vele mooie momenten die we hebben mogen delen. Ik wens je al het goede voor daarboven.
Ook namens allen hier aanwezig.

Claudia Het gaat je goed.

Comments