Dag 4 – Juno Beach & Arromanches-les-Bains
Het is dinsdag 25 Juli met in de ochtend priemt de zon zich op momenten door de wolken. Vandaag zal het niet regenen, de zon zal het langzamerhand meer en meer overnemen van de wolken. Dat is in de ochtend al te zien als ik weer aan de eetkamertafel zit en over het zwembad uitkijk tijdens het schrijven van mijn Dag 3 verhaal.
De Boulanger Bus staat zoals elke ochtend mooi voor de deur van de receptie. De tweede dag ging dat even mis. Niet dat de bus er niet stond. Maar op de info website van het park stond een tijd van 9:00u tot 9:45u. Dus toen ik om half tien broodjes wilde halen was de bus al weg. Bij de receptie kreeg ik te horen dat die er maar tot 9:15u staat. Na “MERCI!” op de website staat tot 9:45!!!
“Oh, we have to adjust that!” Wat blijkt, de zestalige website bevat een taal waar de tijd wél goed aangekondigd staat. Engels, Duits, Nederlands, Spaans en Italiaans bevatten de verkeerde tijd. Man man man… als je iets maakt in 6 talen moet je het ook in 6 talen BIJHOUDEN! #zucht
Maar goed, vandaag staat hij er dus ook gewoon weer op de tijd zoals op de franse site (die ik dus nu ook weer) Ik haal 4 croissants en 4 chocolat! Na het ontbijt vertrekken we vandaag richting Juno Beach. In het plaatsje Courseulles-sur-Mer zou een marktje zijn tout les jours! En op de dinsdag en vrijdag met allerlei producten behalve vis.
Onderweg komen we door Arromanches-les-Bains. De plaats waar de geallieerden een Mulberryhaven maakten (tijdelijke haven voor het ontschepen van militaire lading) Omdat de bestaande havens in Normandie moeilijk waren in te nemen, bouwden de geallieerden hier een haven om de invasie te blijven bevoorraden met materieel. In Arromanches vind ik een parkeerplaats met laadpaal. Ah! Perfect, denken ik. Even opladen terwijl we het plaatsje bekijken. Echter eenmaal uitgestapt is de display van de paal donker. Vreemd… er hangt een duitse auto aan het tweede laadpunt? Als ik aan zijn stekker voel zit die ook niet vast en dus laad hij ook écht niet op. Er zijn dus wel laadpalen her en der maar er zijn er dus ook die het gewoon niet doen. Vreemd is het wel. In de app staat deze laadpaal als beschikbaar (2 punten) dus internet verbinding heeft en communiceren doet deze laadpaal wél! We besluiten door te rijden naar Courseulles en op de terugweg dan maar hier te stoppen.
Courseulles-sur-Mer
Aangekomen in Courseulles parkeren we de auto bij Centre-Juno-Beach. Op die parkeerplaats staat een wat nieuwere laadpaal die het direct doet. Die werkt zoals het hoort. Kabel er in, pasje er langs, en blauw lampje! Voila! De auto laad op.
Juno Beach is het strand waar de Canadezen tijdens D-Day aan land kwamen. Zelf heb ik hier vrij weinig over gezien of gelezen dus het museum vind ik wel even interessant. Nadat we even naar het strand gelopen zijn gaan we het museum in. In het museum leer ik vooral hoe de politieke situatie in Canada was in de jaren dertig. Ook een flinke tweespalt tussen eigen macht of macht onder het engelse “bewind”. Een eigen leger of een leger onder de engelse koning? Maar ook het nogal racistische beleid. Als je zwart was of Aziatisch kwam je het land gewoon niet in!
Het meest indrukwekkende (of beter gezegd mooie) vond ik de film op het einde van de rondleiding. Het eindigt met een beeld van een jong gezin wandelend over het strand en achter hen lopen de gesneuvelde Canadese soldaten. “They walk with you” info -> (https://www.junobeach.org/the-70th-anniversary-of-d-day-and-the-battle-of-normandy/new-immersion-film-they-walk-with-you/)
Na het bezoek van het museum lopen we richting het haventje. Er staat een reuzenrad en we zien de marktkraampjes. Echter die worden al opgeruimd. Half een is dus de eindtijd. Het blijken ook maar een paar viskraampjes te zijn. Ergens missen we iets. Misschien hebben we niet overal gekeken. We eten en drinken wat in de haven en vervolgen onze weg terug naar Arromanches. De auto ondertussen weer helemaal vol geladen. Elektrisch zoeven we over de kustweg terug.
Arromanches-les-Bains
We parkeren boven op de cliff met uitzicht op Gold Beach waar de Engelsen aan land kwamen. Boven op de cliff zijn wat kunstwerken te zien en ligt het Arromanches 360 Cinema Circulair. Die film is niet een 360 graden film beeld, maar een x aantal schermen rondom de ruimte waar “gewone” film beelden van de invasie te zien zijn. Storm vond het wat tegenvallen omdat er niks verteld werd in de film. Het is meer een impressie film.
Op de weg terug stoppen we nog even bij de supermarkt voor avondeten. Na het avondeten spelen wij nog wat tafeltennis buiten bij het zwembad terwijl Cindy B&B voor liefde kijkt.
Morgen? Morgen gaan we naar een dierentuin.
Alweer bedankt voor het mee laten genieten van jullie vakantie.
Zo kom ik ook overal, maar eet ik in mijn eigen restaurant.