Dag 5 – Venetië
Het is dinsdag 26 Juli en vandaag belooft het de koelste dag te worden. Had ik al gezegd dat het hier al weken lang heet is? Gemiddeld 35 graden? Ik kan mij niet voorstellen dat ik het niet gedaan heb. Maar bij deze dan. In Venetië wordt het een koele 31 graden. We kozen dus juist vandaag uit om naar Venetië te gaan.
Thuis had ik al diverse manieren uitgezocht om in Venetië te komen. Met de boot, de trein of met de eigen auto. Cindy wilde graag met de boot. Dat leek mij ook leuk. Maar zo makkelijk is dat nog niet.
Met de boot zou betekenen dat we eerst met de auto naar Chioggia moeten rijden en dan met een veer naar het lange smalle eiland Lido. Daar lijn 11 van de bus nemen naar de noordpunt en dan weer met een boot naar Venetië. Voordeel is dat je dan aanmeert bij het San Marco Plein midden in het centrum. Maar die boot en bus tocht kost ook nog eens twee uur. In totaal dus 3 uur. We kiezen voor de snelste oplossing. Met eigen auto naar een parking op het vaste land, een ritje van 1 uur en 35 minuten. Kosten voor het parkeren zijn slechts 5,50 voor een hele dag. Een retour kaartje voor de bus kost 4 euro per persoon. Totale kosten 17,50. Parkeren in Venetië zelf kost 35 euro. En het busritje is maar een minuutje of tien.
Venice City Parking
Het uitzoeken waar we het kaartje moesten kopen en welke bus was nog even wat werk. Er schijnt een pendelbus voor toeristen te zijn, maar aan dat loket verkochten ze geen tickets. (Heel raar) Bij de kassa van de parkeerplaats verkochten ze wel retourtickets. De italiaan achter de kassa blijkt zeer behulpzaam en vriendelijk te zijn. We waren helemaal de mondkapjes vergeten. Stom, we hadden ze precies voor dit reisje ingepakt maar ze liggen op het moment supreme nog op de camping. Ik vraag of de goede man mondkapjes verkoopt. Dat doet hij dus niet. Maar dan komt het uiterst vriendelijke; “Ik kan je wel vier van mij geven!” uit zijn mond. Als hij zijn zakje met mondkapjes pakt vraag ik aan cindy 5 euro. Ik kan hem niet onbetaald laten voor zijn vriendelijkheid. Echter hij weigert betaling. “Va benne cosi! A presto e buon divertimento a Venezia.”
100 meter om de bocht is de bushalte. We moeten lijn 2,4,6 of 7 hebben naar het busstation in Venezië hebben, deze hoeft slechts de lange brug/dijk over. Het is weer even wennen met zo’n mondkapje.
We stappen uit de bus en lopen met de mensen massa mee richting centrum. Go with the flow. Ik stel voor eerst naar de Per Rialto te lopen en dan naar het San Marco plein. Voor mij is het de tweede keer in Venetië maar voor Cindy en de kinderen de eerste keer. En die twee dingen moet je toch op zijn minst gezien hebben. We meanderen wat door de straatjes en smalle steegjes van Santa Croce en San Polo. De temperatuur is toch weer behoorlijk warm maar de vele smalle schaduwrijke steegjes verkoelen vandaag met een heerlijk windje.
Per Rialto
Uiteindelijk komen we bij de Per Rialto brug uit. Te vergelijken met de Ponte Vecchio die we in 2016 zagen in Florence. In essentie een “bruggetje” met kleine winkeltjes met spulletjes met grote prijsjes. En het is hier uiteraard erg druk. We vervolgen onze weg richting het San Marco Plein. Ondertussen gaat de discussie over welk voorwerp we kopen om in de vakantiekast te zetten. De keuze gaat tussen een maskertje met lange neus of een gondeltje. We komen er nog niet uit. En van Silas leer ik iets wat ik nog niet wist. Die maskertjes met neus werden gebruikt door artsen in de tijd van de pest. Die vulden ze met kruiden en parfum zodat ze de stank van de dode lichamen niet roken van hen die aan de pest gestorven waren. Ze vrolijk is zo’n masker dus eigenlijk helemaal niet.
San Marco
En dan komen we aan bij het San Marco Plein. Wat ik mij vooral herinnerde van mijn bezoek aan Venetië in de jaren 90 van de vorige eeuw waren de grote aantallen duiven. Nu? We zagen er totaal geen, naja een enkele. Een daarvan die vond het nodig om mijn arm onder te schijten op de overdekte vismarkt.
Het blijkt dat in 2008 het stadsbestuur de standjes met duivenvoer verboden heeft. En daardoor de populatie rap inkromp van 20.000 naar 1.000 duiven. De duiven waren een plaag die de monumenten beschadigden.
Ik maak een foto met de fisheye van dit grote plein. Een foto van de Basilica trekt me niet. Want wéér staat zo’n gebouw in de steigers. 30 jaar geleden was het de toren die in de steigers stond. En nu de basilica. Het blijft moeilijk een foto te maken van toeristische attracties zonder steigers.
GONDOLA
We lopen naar het water bij het San Marco plein. En daar staan we bij de gondels. We willen op zijn minst met de gondel door Venetië varen. Ik spreek een gondolier aan en vraag wat een tochtje kost. “Eighty euro’s.” zegt hij (hij spreekt overigens erg goed engels) waarop ik vraag; “Is that per person?”
“No, No ofcourse not!” Waarop ik antwoord: “Ah, so you are not maffia!” Hij lacht en laat mij een kaart zien met verschillende mogelijkheden. Die rit van 80 euro is slechts een kanaal op en weer terug. Een ritje van een 15 tot 20 minuten. Dan toont hij eentje met een langere route voor 160 euro. Maar dan zegt hij dat de 120 euro route interessanter is en veertig minuten duurt. Ik kijk Cindy en vraag of ze dat wil, we vragen de kinderen of ze dat willen, soms wil Storm nog wel eens heel verstandig zeggen dat is veel te duur, maar ik heb al voorgenomen het te doen. Het hoort toch echt bij Venetië. Ik zeg tegen Igor, zo heet de gondolier, dat we die van 120 euro willen. Grappend zegt hij; “That is per person!”
“You Bastard!” Zeg ik tegen hem terwijl hij ons al meeneemt naar zijn gondel.
Eerst mag Cindy instappen, daarna ik en als laatste de kinderen. Igor vertel hier en daar wat over de oude gebouwen, over de brug der zuchten, over Casanova, over de 420 bruggetjes, de 100 kerken in Venetië. Verschillende gebouwen met bruggetjes in prive bezit. Over Vivaldi en zijn vier seizoenen. Ik geloof we hadden geen leukere/vriendelijkere/betere gondolier kunnen treffen. Igor vertelt dat het die ochtend flink geregend heeft op het smalle eilandje Lido waar hij woont. Hij was bang dat zijn gondel vol met water zou staan, maar Venetië zelf heeft het blijkbaar droog gehouden. Er was geen druppel gevallen.
IJS
Na het gondelritje meanderen we door de smalle straatjes van Castello en zoeken we een Gelateria. Uiteindelijk vinden we eentje. Storm wil er niet gaan zitten want ze hebben geen vanille ijs meent hij. Hij kon het niet zien liggen in de etalage. Dat kan echt niet Storm, elke ijszaak heeft vanille ijs. Dat kan ik mij niet voorstellen vertel ik hem. Als ik de goede man er naar vraag dan zegt hij dat hij dat natuurlijk heeft. Storm bestelt twee bolletjes vanille, Cindy een bananen royal in een gondola, Silas een chocolate ding en ik een aardbeien coupe. We zitten binnen… binnen is airco… had ik al gezegd…?
TERUG
Door de warmte en het vele lopen, Venetië is veel groter dan ik mij kon herinneren, zijn we allemaal wel klaar met Venetië, tuurlijk is er veel meer te zien en te doen. Maar daar is het gewoon te warm voor. In de zon brand direct je huid. En in de schaduw breekt je gewoon het zweet uit. We lopen dus terug via de vele straatjes en steegjes. Rusten hier en daar nog wat uit maar nemen rond een uur of half vier de bus terug naar de parkeerplaats. Dan eten we maar niet in Venetië, dan stoppen we wel bij een M.
TUTTO
‘s Avonds spelen we nog een spelletje Tutto. Gisteren won Storm twee keer met dit toch wel leuke dobbelspelletje dat Steven Cremers ons had aangeraden (De Puzzelprins bij Van der Velde Van Dam boekhandel)
Vanavond lig ik een dikke 1800 punten voor. Bijna bij de 6000. Ik hoef nog maar 350 puntjes. Die is binnen denk ik.
Maar nee hoor de Schweinehund van een Storm heeft zoveel geluk dat hij twee keer Tutto gooit en de 1800 punten in een beurt inhaalt en de 6000 behaalt. Weer wint die l…… Plezier dat ie heeft… hij wel!
Fijn verslag Luc, met veel mooie foto’s.