Dag 3 – Strand
Vandaag (en morgen) hebben we geen dag tripjes gepland. Voor mij geen auto rijden. Het is vooral bijkomen en wennen aan de hitte. Want daar zou ik op terug komen. Het is hier al weken lang rond de 35 graden, strakblauwe luchten en geen druppel regen. Noord Italië kent een zeer lange periode van droogte. De Po staat droog en als ik de berichten mag geloven op sommige delen 7 meter lager. Hier in de Po delta zie je dat niet, want de zee trekt dan gewoon landinwaarts. Ook niet goed voor de natuur want dat zeewater brengt zout naar het binnenland (verzilting). De temperatuur verraad ons dat het geen herfst is. Als het koeler was zou je dat wel kunnen denken. De hele camping ligt vol met afgevallen bladeren. De bomen zijn al half kaal en de bladeren kleuren geel. Zowel die wat nog aan de bomen hangen en die op de grond liggen. De bomen die dus wat schaduw en verkoeling moeten brengen doen dat niet.
Ik zit nu hier op maandag ochtend 7:00 deze tekst te tikken op de veranda bij een temperatuur van 21 graden. De temperatuur is echter het probleem niet. Het is de luchtvochtigheid van 94% die de gevoelstemperatuur laat stijgen tot 28 graden.
Het dauwpunt ligt ook continue lager dan de werkelijke temperatuur. Er is dus geen inspanning nodig om je huid vochtig te maken met zweet. Simpelweg zitten is voldoende. Helemaal natuurlijk als je uit de caravan komt met airco.
De temperatuur in de caravan heb ik ingesteld op 25 graden. Dat zorgt er voor dat we meerdere momenten even kunnen “afkoelen” en dat we rustig kunnen slapen. Het zorgt ook voor een “muurtje” telkens als je naar buiten loopt. Ik weet dat het beter is om de airco uit te laten of wat hoger te zetten. Maar toch kiezen we voor de extra verkoeling en goede nachtrust. Veel in de caravan zijn we toch niet.
Vandaag gaan we dus hoofdzakelijk alleen uitrusten en afkoelen. De voorspelling zegt 35 graden. Vanochtend, toen ik het heenreis verhaal schreef, was het 25 graden met een luchtvochtigheid van 95%. Dat resulteerde al in een gevoelstemperatuur van 41 graden. U leest het goed EEN-EN-VEERTIG graden in de ochtend!!!
Dat wordt dus verkoeling opzoeken.
Ik was om 6:30 al wakker. Op de veranda schrijf ik het eerste verhaal onder het genot van een kopje koffie. De overbuurvrouw is ook een vroege vogel. Zij zit ook al op de veranda. We knikken en mompelen: “Buongiorno!” naar elkaar. Ik kijk weer omlaag naar mijn reeds halfgevulde scherm en tik verder. Om mij heen hoor ik langzaam de een en de ander wakker worden. De tijd tikt voorbij en mijn vingers tikken in hetzelfde ritme verder. Al snel verstrijken minuten en uren. Cindy en de kinderen liggen twee uur later nog te slapen en ik heb mijn verhaal bijna klaar.
Ondertussen is het al negen uur. Ik pak een boodschappen tas en loop naar de camping winkel. Ik haal wat brood en broodjes en bij terugkomst bij de caravan is de rest ook ontwaakt. Nou dan mogen zij de tafel dekken! Iedereen heeft goed geslapen en is opgewekt voor de eerste volle dag op de camping. We ontbijten en maken ons klaar om naar zee te gaan.
Het is hier zo heet dat een parasol geen overbodige luxe lijkt. We nemen dus vier stoeltjes en twee parasols á €14,- per stuk. We tikken dus een kleine 28 euro af. Installeren ons met koelbox gevuld met drinken en snoep en gaan richting het water.
De wekenlange hoge temperaturen hier hebben het zeewater ook tot tropische temperaturen gebracht. Van verkoeling lijkt niet echt sprake. Het water is hier gewoon 30 graden! Het is een strandje dat bij de camping hoort. Niet heel erg druk dus. Het is ook een strand met een lang ondiep water. Je kunt een 100 meter het water inlopen en dan reikt het water mij nog niet verder dan de oksels. Nu klotst niet het zweet in mijn oksels maar het water. Dat voelt niet veel anders met deze water temperatuur. Hoewel ineens voelen we een wat koudere onderstroom…. aaaaaah! Heerlijk!!! Hier blijven we even staan.
We hebben zonnebrand creme factor 50 en factor 30 mee. Cindy en Storm smeren zich in met factor 50 en Silas en ik met factor 30. Waterproof! Dus elk uur opnieuw smeren. We liggen ook in de schaduw van de parasol. Dus dat moet wel goed komen denken we. Ik smeer Cindy’s rug dik in en doe dat twee keer in de twee a drie uur dat we er zijn. Silas en Cindy smeren mijn rug ook twee keer in. Ik zorg dat de rest goed is ingesmeerd. Letterlijk van top tot dikke teen. Ik weet dat je voeten ook snel verbranden dus mis geen plekje.
We liggen wat, zwemmen wat en lezen wat. Ik breng ondertussen mijn camera terug naar de caravan, het is per slot van rekening maar een klein stukje lopen, zodat we even met zijn allen tegelijk de zee in kunnen.
Als het half drie is besluiten we even terug te gaan naar de caravan. De stoeltje zijn betaald voor een hele dag en we laten dus een handdoek op de stoel liggen voor als we straks terug willen komen. Het is GrandPrix tijd. Formule 1 bolides die over een evenzo heet circuit in Frankrijk gaan scheuren. Silas en ik kijken in de koelte van de Caravan op de iPad de race terwijl Cindy en Storm even gaan zwemmen in het zwembad. Het zout en zand afspoelen. Wij zien Max de race winnen en weer punten uitlopen op iedereen.
Na de race nemen Silas en ik nog even een duik in het zwembad om zout en zand af te spoelen en halen we boodschappen voor het eten. Spaghetti en All’Amatriciana saus met witvis is het bedenksel met de beschikbare ingrediënten in de kleine campingwinkel. Geen kip of gehakt te vinden hier. Een salade erbij en klaar. Het smaakt niet verkeerd.
Ik moet nog foto’s bewerken om bij het verhaal te voegen van de heenreis wat ik deze ochtend schreef. Ondertussen gaan Cindy en Storm kijken wat er op de “plaza” te doen is. Er schijnt een show te zijn vanavond. Als ik de foto’s klaar heb en alles op de server heb gezet post ik het eerste verhaal op social media en ga naar Cindy en Storm. Kijken wat er te doen is.
Het is een of andere show met spelletjes… met het publiek… ze komen voor Cindy maar nemen mij mee. Oei Oei Oei… waar ben ik nu in verzeild geraakt. Samen met een Zweed en een Duitser sta ik op de bühne! We moeten een gek dansje doen en het publiek moet dat mee doen. Daar krijgen we dan punten voor en de beste mag door naar de finale. De zweed mag beginnen. Markus heet ie en hij gaat helemaal los. Ik kijk de Duitser aan en we denken beiden; dat gaan wij niet doen.
Dan is de Duitser aan de beurt. Ondertussen blijkt dat Storm Silas gebeld heeft en dat hij snel moet komen kijken. Ze zitten dus met zijn drieën te gniffelen hoe papa een dansje moet gaan doen. Ik hou het simpel. Wat beweging met mijn armen en lichaam. Het enige wat ik denk is; dat ik niet mijn best moet doen. Winnen is NIET de bedoeling. We hoeven NIET in de finale te komen.
Dan komt de beoordeling. De jury kan niet beslissen, we gaan alle drie naar de halve finale. Dat was NIET de bedoeling. De halve finale is een fles half gevuld met water omhoog gooien en op zijn kont laten landen. Er zijn 7 deelnemers en de eerste haalt 2 x in een minuut, de volgende 3x en daarna komen twee niet verder dan 1x. De laatste drie, waaronder ikzelf halen geen een keer. Kan ook niet anders want ondertussen is die onderkant van die fles al ingedeukt en beschadigd. Ach ik kan er niet om treuren. Ik ga niet door naar de finale. Gelukkig… ik mag van het podium af. Ik ben klaar, ik mag weg!
Storm heeft er video opnamen van gemaakt. Die publiceren we hier maar niet. 😉
Het is ondertussen 23:00 en we hebben de muggen van ons af moeten slaan. We gaan douchen en slapen. Klaar met deze eerste dag op de camping.