Dag 15 – Pfronten – Highline 179 en Schmetterlingen

Posted On 6 augustus 2022

Het is vrijdag 5 Augustus. De eerste van twee dagen in zuid Duitsland. We hebben een  lange tussenstop op de terugreis. Gisteren kwamen we hier aan bij ons appartement en we blijven drie nachten hier. We hebben dus twee volle dagen om uitstapjes in de omgeving te doen. Gisteren al genoten van een heerlijk wam eten zonder Pasta of Pizza! Een grote Schnitzel met Bratkartoffeln! JAWOHL! 

Het weer hier is een stuk koeler. Hoewel het kwik (alcohol tegenwoordig) toch een 26 graden hier gaat bereiken. 

We plannen wat uitstapjes hier in de omgeving. Het eerste avontuur, en geloof me dat is een écht avontuur, gaat weer terug Oostenrijk in. Een klein halfuur rijden terug naar het zuiden brengt ons bij de Highline 179. Ein Blick mit Kick! 

De Highline 179 is een voetgangers hangbrug over de Fernpassstraße in Tirol. De brug hangt een kleine 114 meter boven de grond en is 406 meter lang. Hij verbindt de ruine van kasteel Ehrenberg met Fort Claudia. Met die 406 meter is het de langste hangbrug in Tibet stijl ter wereld. De brug werd in 2014 geopend en is een echte attractie. Met vier flinke stalen draden hangt deze brug ogenschijnlijk roerloos tussen de twee bergwanden. Met de nadruk op ogenschijnlijk. 

HIGHLINE 179

De auto parkeren we beneden in het dal. En aangezien Cindy nog steeds last heeft van haar Hernia is naar boven lopen via de wandelpaden (60 minuten steile paden omhoog) geen optie. Gelukkig is er een berglift de EhrenbergLiner die ons met een tandradbaan achtige karretje naar boven brengt. 

In het karretje is een stem die uitleg geeft. Een duitse vrouw die engels spreekt. Maar dan echt op de Allo Allo wijze. “Ze brigde is 406 meter long and ze…” etc. Heerlijk! “Ze sausage containing ze painting of ze madonna with ze big boobies.”

Als we boven zijn lopen we richting de enorm lange brug. Bij het zien van de brug gaan je de haren al rechtop staan. Ik heb geen hoogtevrees, echter dat geld alleen als ik stevige grond onder mijn voeten heb. Een flatgebouw, een bergklif ik sta zo op het randje. Echter als de ondergrond niet stabiel is dan… vind ook ik dat niet prettig. En geloof me, ik legde de nadruk niet voor niets op het woord ogenschijnlijk! Het moment dat je op de brug gaat staan voel je hem bewegen. Hoe verder je erop loopt hoe erger hij beweegt. En dan die wind… de wind die strak langs je heen waait. Ik loop een stuk zonder mijzelf vast te houden. En dat is behoorlijk lastig.

Aan de overkant rusten we even uit met uitzicht op de Ehrenberg ruïne aan de westkant van de brug. Aan deze oostkant ligt Fort Claudia. Het is een kleine klim van 15 minuten. Door Cindy’s Hernia doen we er een half uur over. We stoppen 3 tot 4 keer om bij te komen.

Als we weer terug de brug over lopen, lopen we al een stuk zelfverzekerder over de brug. Ervaren rotten als we ineens zijn. Op de helft loopt een klein duits meisje mij tegemoet, een jaar of 10-12 moet ze zijn. Met haar telefoon in de hand loopt ze duidelijk te facetimen met familie thuis. Zonder zicht vast te houden hoor ik haar zeggen “Kannst du sehen wie es wackelt?” 

Zij heeft duidelijk veel minder angst dan de oudere vrouw die we een stukje verder tegen komen. Zich met beide handen aan een kant van de railing vast houdend en langzaam schuifelend komt ze richting ons. Ze staat pas op de eerste 25m van de brug. Als ik haar passeer zeg ik; “Dass ist nur die anfang!” 

Cindy heeft medelijden met haar. Ze zal de overkant wel bereiken. De brug is behoorlijk stevig en veilig geconstrueerd. Deutsche Gründlichkeit kennen de Oostenrijkers ook!

Aan de westkant lopen we ook naar de ruïne en als we eenmaal daar zijn beginnen de donkere wolken zich samen te pakken. Er was in de middag onweer en regen voorspeld. We besluiten niet langer hier rond te lopen. Hoog op een bergtop met ruïne tijden een onweer lijkt mij niet de veiligste plek om te vertoeven. We zetten onze afdaling in. Weer met de EhrenbergLiner. 

De temperatuur hier was toch een flinke 26 graden. En met de rugzak de hele tijd om is mijn hemd op de rug een zwembad geworden. Door en door nat van het zweet. 

We rijden terug naar het appartement om ons op te frissen en in mijn geval een schoon hemd aan te trekken. 

VLINDERTUIN

In de middag gaan we naar de Vlindertuin. Via de website zijn er kaartjes te bestellen. Prijzen zijn niet te vinden. Maar als je het bestel process in gaat verschijnt dat je 1 euro moet betalen. Dat is niks denken we. Maar wat is dat een smerige oplichtingstruc. Bij aankomst moeten we voor ons vieren in eens nóg eens 34 euro betalen op de 4 euro die we al betaald hadden. 

Wat blijkt, die euro zijn reserveringskosten! 

Zet @#!!@%! @ gewoon de prijs op je website man. Echt… ik kan me hier om opwinden. Alsof ik op mijn website zet portret –> 1 euro. En dan als ik geklikt heb 50 euro in rekening brengen en dan zeggen; “die een euro is om de afspraak te maken”

De vlindertuin heeft wel meer verschillende vlinders dan die we in Italië bezochten. En de mevrouw in de tuin legt mij ook heel wat uit. Laat mij diverse eitjes en rupsen zien en vertelt ook hoe ze zich anders gedragen. 

Het levert wat mooie plaatjes op. De kinderen krijgen een baardagaam op de schouders gezet en in de hand. We mogen bij schildpad Bob komen en aaien een leguaan. 

We zijn niet langer dan een half uur in de vlindertuin en mijn hemd is ondertussen weer zo nat alsof ik met kleren en al in het zwembad gesprongen ben. Voordat we terug gaan naar het appartement eten we eerst nog een ijsje in Pfronten zelf. Dan even twee uur chillen. We eten bij een hamburger tent echt goede hamburgers voordat we ons gaan klaarmaken voor de nacht. Een groot onweer trekt ten noorden van ons voorbij. We zien de weerlichten. Langzaam komt het dichterbij… echt heftig wordt het hier bij ons appartement niet. We sluiten onze ogen en gaan naar dromenland…. morgen…. gaan we naar een sprookjeskasteel!

Comments