De papieren krant van @Wielb
Daar loop je dan ineens naar buiten met twee papieren kranten onder de arm bij het Limburgs Dagblad in Heerlen. De krant van vandaag en die van zaterdag. Want: “daar staan nog wat wandelroutes in.” zegt Wiel Beijer terwijl hij ze in mijn handen duwt bij het naar buiten lopen. Ik, geek/nerd, lees alle nieuws online en hou niet van de papieren krant, en dat wist Wiel!
Maar als je dan zo’n “moderne” krant in handen hebt, tja dan ga je hem toch maar eens lezen. En, eerlijk is eerlijk, dat nieuwe tabloid formaat leest een stuk beter dan de laatste papieren krant die ik las. Het moet ergens aan het eind van de vorige eeuw geweest zijn dat ik zo’n monster gelezen heb. Het waren van die grote onhandige papieren tenten. Je kon er goed een hemdje van vouwen. Dat deed mijn vader altijd toen we klein waren. En ook zo’n prachtige hoed erbij. Ik zie ons nog rondrennen door de oude kamer. Langs de gehuurde SKALA kleuren TV. Dat was het nieuwste van het nieuwste. Het kleine huis op de prairie in zwart/wit kijken was verleden tijd.
En dat is precies het gevoel dat ik al jaren bij de papieren krant heb. Zoals ik al zei is het nieuwe tabloid formaat een stuk handiger. Niet voor de vader die een hemdje wil vouwen voor zijn kind. Wel voor diegene die hem op de bank, lui onderuit gezakt wil lezen. Dat heb ik vanmiddag dan nog maar eens gedaan.
En terwijl ik de voorpagina lees, zie ik ineens dat ik het allemaal al gelezen heb. Gisteren las ik dit allemaal in Google Reader. Daar waar alle RSS feeds van nieuwsbronnen die ik wil volgen mooi overzichtelijk bij elkaar komen. Of ik heb het al gehoord op twitter, waar anderen mijn gezichtsveld op internet voor mij vergroten. Duizenden ogen zien meer dan de twee van mij.
De papieren krant! Niet geschikt voor nieuws junkies zoals mij de het nieuws NU willen weten. Op het moment dat het gebeurt. En niet de dag erna.
Straks weer gewoon achter Google Reader zitten om te lezen wat er NU gebeurt op deze aardkloot.